|
|
مرد با لبخند گفت:خوشحالم که دوباره می بینمت
زن نگاهی به چهره مرد کرد.
مرد گفت: خیلی وقته همدیگه رو ندیدیم
زن لبخند زد ولی چیزی نگفت.
مرد در قندان را برداشت و آن را نزدیک فنجان چای زن گذاشت و گفت:
چای ات سرد نشه
زن دستش را دور کمر فنجان گرفت و سرش را تکان داد.
مرد به صندلی تکیه زد و گفت: فکر نمی کردم دوباره ببینمت!
بعد خودش را از صندلی جدا کرد و و دستهایش را روی میز گذاشت و گفت: خیلی عوض شدی!
زن آرام گفت: واقعا!؟
مرد دوباره به صندلی تکیه زد و با خنده گفت: چه عجب بالاخره به حرف اومدی
صورت زن گل انداخت.
مرد گفت: منشی ام شوهر کرده می خواهد بره یه نفر رو لازم دارم. فکر کرده بود تو هم برای کار اومدی
زن خواست چیزی بگوید اما به چهره مرد نگاه کرد و ساکت ماند.
مرد روی میز خم شد و دستهایش را به هم قفل کرد و گفت: خوب! از خودت بگو . کجایی؟ چیکار می کنی؟
زن خودش را کمی از میز مرد کنار کشید.
مرد به فنجان اشاره کرد و گفت: سرد شد
زن چای را بدون قند سر کشید و وقتی فنجان خالی را روی میز گذاشت دستپاچه گفت: ببخشید
مرد گفت: راستی شوهر کردی؟
زن سرش را پایین انداخت.
مرد گفت: ولش کن من را چه جوری پیدا کردی؟
زن خواست بگوید آگهی روزنامه اما چیزی نگفت.
تلفن روی میز زنگ زد.
مرد گوشی را برداشت و گفت: مهمان دارم. تلفن وصل نکنید
مرد گفت: به منشی گفتی برای کار اومدی!؟
بعد بلند خندید و گفت: ناقلا!
چشمش به ورقه ی زیر دست زن افتاد. ورقه را کشید. نگاهی به آن انداخت و گفت: خدای من! فرم هم که گرفتی!
نکنه واقعا برای کار اومدی!؟ ما اینجا دکتر نمی خواهیم خانم دکتر. یه منشی ساده می خواهیم
زن نگاهی به وسایل پزشکی روی میز و اسکلت کنار صندلی کرد.
زن گفت: من باید برم
مرد از روی صندلی بلند شد و گفت: کجا به این زودی! می دونی چند ساله ندیدمت!؟
زن هم بلند شد و گفت: کار دارم
مرد دستهایش را به نشانه تعجب باز کرد و گفت: هر طور راحتی اما خوشحال می شم ببینمت. به ما سر بزن
زن یادش رفت خدا حافظی کند و سریع از اتاق خارج شد.
توی خیابان زن برگشت و به پنجره اتاق مرد نگاهی کرد: این دیگه کی بود!
روزنامه را از کیفش درآورد و یکی از شماره هایی را که دورش خط کشیده بود نگاه کرد و رفت داخل باجه تلفن عمومی.
|
|
|
